W drodze 2022, nr 09

Czytaj wrześniowy numer miesięcznika „W drodze”! O zgubnym perfekcjonizmie i pożytecznej nudzie; o kobiecie, która była katolickim księdzem; o tym, czy chrześcijanin może być nowoczesny, a chrześcijaństwo – niebanalne; o musicalu Irena, o Irenie Sendlerowej.

Kiedy piszę te słowa, dobiegają końca wakacyjne dni. W wielu domach trwają już pewnie przygotowania do nowego roku szkolnego i dyskusje, na jakie zajęcia pozalekcyjne zapisać swoje pociechy: karate, balet, harcerstwo, a może kółko szachowe? Wszystko jest dobre i ciekawe, tylko, jak radzi w swoim tekście psycholog Anna Dembińska, znajdźmy też czas na nicnierobienie i pozwólmy dzieciom się nudzić. Bo nuda, wbrew temu, co wydaje się nam, dorosłym, wcale nie jest taka zła. Przeciwnie. Czasami jest bardzo potrzebna!

Rozmowa w drodze

A skoro o dzieciach mowa… to odsyłam do rozmowy z dyrektorem Teatru Muzycznego w Poznaniu. Przemysław Kieliszewski mówi o musicalu Irena, który opowiada o losach Ireny Sendlerowej – Sprawiedliwej wśród Narodów Świata, skromnej kobiecie, matce setek żydowskich dzieci uratowanych z Zagłady. Napisałam „matce”, bo ratując je, dała im drugie życie. Dlaczego o tym rozmawiamy na łamach miesięcznika? Bo bardzo nam w dzisiejszych czasach brakuje pozytywnych wzorców i autorytetów. Może dla kogoś Irena Sendlerowa stanie się inspiracją do robienia rzeczy odważnych, dobrych i pięknych…

Wyśnione życie

Reklamy, które każdego dnia karmią nas tą samą treścią: wszystko musi być „naj”. Najlepsze płatki na śniadanie popijane najlepszą kawą w najlepszym domu, pod którym zaparkowany jest najlepszy samochód, wystarczy do niego wsiąść i pojechać na najlepsze wakacje… Pokusa „naj” dotyka wielu z nas. Czy to, co idealne, jest dla nas dobre? – o tym w rozmowie z Michaliną Kaczmarkiewicz mówi psycholog Rafał Albiński.

A duchową dopowiedzią do tej rozmowy jest tekst dominikanina ojca Krzysztofa Pałysa OP zatytułowany Szukanie pełni. „Kiedy wierzący człowiek odkrywa, że o własnych siłach nie jest w stanie już nic zdziałać, ma wówczas dwie możliwości: albo rozpacz, albo modlitwę. Ten drugi wybór rozpoczyna się od świętej rezygnacji, aby to Zbawiciel mógł przejąć inicjatywę”.

Chrześcijaństwo (nie)banalne

Autorytety obalamy z zadziwiającą łatwością, bezrefleksyjnie. Coś, co jeszcze nie tak dawno było wartością, obśmiewamy, deprecjonujemy. Polityczna poprawność niejednokrotnie jest ważniejsza niż własne przekonania. Czy da się żyć w świecie bez wartości? „Porzucenie ich bądź zaniedbanie powoduje zagubienie, samotność, bezradność i nijakość – pisze filozof Dariusz Duma. Czy na pewno tego chcemy?

Pytając o świat bez wartości, można też się zastanowić, jakiego chrześcijaństwa chcemy – „sprowadzonego do programu kulturowego, społecznego, politycznego czy moralnego, zamykającego for­mułkami wszelką refleksję nad treścią wiary, przesiąkniętego dydaktyzmem i moralizatorstwem”? – pyta w swoim znakomitym tekście Ofiary wiary dominikanin ojciec Dominik Jarczewski OP. Gdzie się podział w tym wszystkim Bóg? Gorąco polecam.

Tomasz P. Terlikowski pisze o tym, czy chrześcijanin może (a nawet powinien) być nowoczesny, a Mikołaj Foks dzieli się swoją refleksją na temat dawania świadectwa wiary, bo przecież już starożytna maksyma mówiła, że słowa uczą, ale przykłady pociągają.

Historie niecodzienne

Na koniec chciałabym polecić niezwykle ciekawą rozmowę o Ludmile Javorowej – kobiecie, która była katolickim księdzem w Czechosłowacji. O tym, jak do tego doszło, że biskup zdecydował się wyświęcić kobietę, oraz o dramatycznych losach czeskiego Kościoła prześladowanego przez komunistów z Tomaszem Maćkowiakiem, autorem książki o Ludmile Javorovej, rozmawia Włodzimierz Bogaczyk.

Wrześniowy numer „W drodze” czeka już na Was. Polecam!
Katarzyna Kolska