W drodze 2023, nr 05 (597)

Polecam majowy numer miesięcznika „W drodze”, a w nim: o sporze wokół Karola Wojtyły, o młodych ludziach, którzy myślą o zmianie płci, oraz o tym, jak przygotować dzieci do pierwszej spowiedzi.

Transseksualizm

Słowo „transseksualizm” jest jednym z tych, które wypowiedziane głośno, natychmiast wywołuje kontrowersje, a każda dyskusja na ten temat zawsze kończy się tak samo: jedni uważają, że to jakaś fanaberia, więc szkoda czasu na uczciwą, merytoryczną dyskusję, drudzy podążają w stronę niebezpiecznego „donikąd”, twierdząc, że zmiana płci jest osobistą decyzją każdego człowieka i innym nic do tego. Brakuje, jak zawsze przy tematach dotykających etyki i ludzkiego życia, spokojnego przyglądania się problemowi i próby zrozumienia tych, którzy cierpią. A w związku z ich cierpieniem od razu ciśnie się na usta pytanie: Czy zmiana płci jest lekarstwem na to cierpienie?

Odpowiedzi na to pytanie szukaliśmy na łamach „W drodze” już siedem lat temu („Ciało, w którym żyję”, 6/2016). Wydawać by się mogło, że przez te siedem lat niewiele się zmieniło, zwłaszcza jeśli chodzi o społeczną dyskusję. Ale alarm podnoszą psychologowie i seksuolodzy: ci pierwsi mówią, że w ostatnich latach w Wielkiej Brytanii i w Szwecji o kilkaset procent wzrosła liczba dzieci, które chcą się poddać terapii hormonalnej, a potem tranzycji. W Polsce nie przybrało to jeszcze takich rozmiarów, choć młodych ludzi, którzy mają problem ze swoją tożsamością płciową z dnia na dzień jest coraz więcej. Co się stało, jak im pomóc i jak wesprzeć ich rodziców, którzy mają prawo czuć się zagubieni, gdy nastoletnia córka prosi ich, by od dziś mówili do niej Krzysiu? O tym wszystkim opowiada Joanna Piekarska, terapeutka z Pracowni Dialogu w Warszawie, która prowadzi terapię młodzieży i grupy wsparcia dla rodziców. Przeczytajcie koniecznie naszą rozmowę zatytułowaną Przynoszę moje cierpienie. Dziecko w terapii, bo myślenie, że „mnie ten problem na szczęście nie dotyczy”, może się okazać bardzo mylące.

Zaledwie kilka tygodni temu znany polski seksuolog prof. Zbigniew Lew-Starowicz na łamach jednego z tygodników zaalarmował: „Czeka nas fala detranzycji!” – czyli, mówiąc najprościej, zabiegów pozwalających na powrót do pierwotnej płci. Decydują się na nie osoby, które wcześniej tę płeć zmieniły. Gdyby napisał to uchodzący za prawicowego czy konserwatywnego psycholog, wówczas pewnie lewa strona krzyknęłaby, że to propagandowe bzdury i zamach na ludzką wolność. Ale w ustach profesora Starowicza te słowa zabrzmiały naprawdę groźnie. Wypowiedział je nie bez powodu, o czym z perspektywy Wielkiej Brytanii pisze na łamach naszego miesięcznika Jolanta Brózda-Wiśniewska w artykule zatytułowanym Tam i z powrotem. Detranzycja.

Jak się do tego wszystkiego mają słowa z Księgi Rodzaju, że Bóg stworzył mężczyznę i niewiastę? Czy czegoś powinniśmy się doszukiwać między wierszami? I jakie podejście do problemu transseksualizmu ma Kościół? Ten temat podejmują Dominika Żukowska-Gardzińska i Bartosz Wieczorek w tekście zatytułowanym Stworzeni na obraz Boga. Zmiana płci i nauczanie Kościoła. Kończą go następującymi słowami: „Chodzi o to, aby przy zachowaniu świadomości fundamentów chrześcijańskiej tożsamości poprzez pozytywnie rozumianą krytykę weryfikować współczesne badania, nową wiedzę o biologii i naturze człowieka po to, aby wracać do nauczania Kościoła i poddawać je aktualizacji w sferze doktryny, a nie objawienia”.

Spór o konfesjonał

W ostatnich miesiącach głośno też było o spowiedzi dzieci, głównie za sprawą osób, które nie chodzą do Kościoła i nie korzystają z sakramentów. Formułowana teza brzmiała radyklanie: Należy zakazać spowiadania dzieci… i tu wylewało się morze argumentów, które miały dowieść, że zmuszanie małych dzieci do spowiedzi to nieopisana krzywda na ich psychice. Co o tym mówią rodzice? I co na ten temat myśli ksiądz, który od lat przygotowuje dzieci do pierwszej komunii świętej, a więc także do pierwszej spowiedzi. Polecam bardzo tekst psycholog Anny Dembińskiej, która uważa, że do spowiedzi, owszem, nie powinny przystępować dzieci niewierzące, czyli wychowujące się w domach, gdzie o Bogu i sprawach wiary się nie rozmawia, gdzie rodzice nie żyją życiem sakramentalnym, dla dzieci więc Bóg, kościół i sakramenty to czysta abstrakcja. A pierwsza komunia to impreza, z okazji której dostaje się wypasione prezenty. Niestety „niewierzące dzieci są do niej nadal masowo posyłane. Bo taki mamy obyczaj, tak po prostu »się robi«, bo komunia »musi być«”. Tak jak w grudniu jest choinka, wiosną zajączek, a w sylwestra fajerwerki, tak w trzeciej klasie jest pierwsza komunia” – pisze autorka w tekście zatytułowanym Komu szkodzi spowiedź? Poczucie winy.

O przygotowaniach do pierwszej komunii i do pierwszej spowiedzi oraz o tym, dlaczego powinni robić to rodzice, mówi dominikanin Przemysław Ciesielski OP w rozmowie zatytułowanej Spowiedź, czyli… wspinaczka. Jak przygotować dzieci do sakramentu pokuty.

Mama, matka, mamusia

Maj to nie tylko pierwsze komunie, maj to także Dzień Matki. Piękne święto, dobrze jeśli należymy jeszcze do grona szczęśliwców, którzy mogą cieszyć się obecnością swoich mam i tego dnia spędzić z nimi czas. Przychodzi moment, gdy mamy odchodzą – w ostatnich latach powstało sporo książek na ten temat, jakbyśmy próbowali oswoić coś, co jest nie do oswojenia, co boli ponad wszelki ból i co nie pozwala zapomnieć. Przejmujący, wzruszający i poruszający tekst o mamach, które już odeszły, napisał Rafał Cekiera. „Człowiek, któremu umiera Matka, przestaje się naśmiewać z kultu relikwii. Trzymamy się przedmiotów. Czułość względem nich staje się oczywistą formą pamięci. Niemal wszystko z życia przed staje się pamiątką. Na dnie szafy ukrywa się wstydliwie i w tajemnicy tę charakterystyczną czapkę i ten płaszcz. Każde zapisane ręką Mamy zdanie staje się święte”. To krótki cytat z jego tekstu Już nigdy... O tych, które odeszły. Proszę, przeczytajcie!

A o mamach opiekujących się swoimi niepełnosprawnymi dziećmi, które nigdy nie narysują dla nich laurki, nie powiedzą wiersza, nie wystąpią w przedszkolnej akademii i nie zaśpiewają piosenki, pisze Dorota Ronge-Juszczyk w tekście Dlaczego my wciąż musimy walczyć? Matki niepełnosprawnych.

Panna Uśmiechu

W kontekście majowego święta wszystkich mam zachęcam też do przeczytania kolejnego tekstu Krzysztof Popławskiego OP z cyklu Mój rok z Teresą – tym razem o macierzyństwie Matki Bożej i o tym, jak z niego czerpała św. Tereska.

Felietony, dominikanie na niedzielę, recenzje…

W tym numerze jak zawsze recenzje filmowe i literackie, niedzielne rozważania do Pisma Świętego i błyskotliwe felietony – każdy jak diament. Ale w tym miesiącu polecam szczególnie dwa: Wojciecha Ziółka SJ i Pawła Krupy OP o ich nieprzypadkowym spotkaniu na Syberii, które mimo zepsutego ogrzewania w domu parafialnym, organów, które przestały grać, i organisty, który się rozchorował, było spotkaniem niezapomnianym, niezwykle gorącym i pięknym, aż się wszystkim zaszkliły oczy.

Rozmowa w drodze

I jeszcze na koniec kilka słów o rozmowie otwierającej ten numer. Wydaje się, że na ten temat powiedziano i napisano już wszystko: Czy Karol Wojtyła wiedział, czy nie wiedział? Czy jest winny, czy jest niewinny? Czy należy odebrać mu tytuł świętego, czy dalej prosić o jego wstawiennictwo? Zburzyć pomniki czy je zostawić? Czy głośny reportaż Franciszkańska 3 to podniesienie ręki na Kościół i św. Jana Pawła II, czy próba uporania się z tematem kościelnej pedofilii?

Oddajemy głos Markowi Lasocie, wieloletniemu pracownikowi Instytutu Pamięci Narodowej, który mówi o dokumentach, o tym, czego można się z nich dowiedzieć, na ile są wiarygodne i jak należy je czytać. O tym wszystkim opowiada Włodzimierzowi Bogaczykowi w rozmowie zatytułowanej z Otwartą przyłbicą Teczki Wojtyły. „Wierzę głęboko, że polski Kościół podejmie wyzwanie i po prostu rozliczy się z tymi niechlubnymi zjawiskami, katastrofalnymi zarówno dla ofiar, jak i dla kondycji całego Kościoła. Nie tylko dla duchowieństwa, ale dla nas wszystkich, którzy się z Kościołem utożsamiamy. Choćby z tego powodu nie ma innej drogi jak uczciwe opisanie wszystkiego i wyciągnięcie wniosków” – mówi Marek Lasota. Zostawiam Państwa z tymi słowami, zachęcając do kupienia majowego wydania magazynu­­.