W drodze 2023, nr 08 (600)

600!
Sierpniowy numer miesięcznika „W drodze” już w sprzedaży a w nim: o używkach, które zmieniają nasze życie w koszmar, o tym, jakiego Kościoła pragną świeccy i czy ich marzenia są realne, oraz o Pałacu, w którym śmiertelnie chore dzieci otoczone miłością spędzają swoje ostatnie dni. Nie przegapcie tego numeru, bo jest wyjątkowy – w tym roku mija pięćdziesiąt lat od chwili, gdy ukazał się pierwszy „W drodze” – a dziś oddajemy w Wasze ręce sześćsetny numer! Zastanawiam się, czy ktoś z Was ma na półce wszystkie 599 numerów…?

Nałogi i przyzwyczajenia

Jest jubileuszowo, ale niezbyt wesoło. Bo temat, który poruszamy w tym numerze, jest trudny. Dla niektórych alkohol to lampka wina przy romantycznej kolacji, a papieros to „atrakcja” raz na jakiś czas, żeby stanąć ze znajomymi i zapalić. Dla innych to trudna codzienność, koszmar zmieniający nie tylko ich życie, ale także życie ich najbliższych. Choroba, uzależnienie, a czasami prosta droga do śmierci. Wystraszyliśmy się kilka lat temu pandemii i w obawie przez covidem siedzieliśmy w domu. Tylko od czasu do czasu niektórzy wyskakiwali po paczkę papierosów – no bo skoro tylu rzeczy musieliśmy sobie odmówić w pandemii, to dlaczego mielibyśmy sobie odmawiać papierosów.

O używkach i skutkach ich stosowania rozmawiamy ze znanym psychoterapeutą Robertem Rutkowskim, który nie owija w bawełnę i powołując się na twarde dane, mówi wprost: „WHO ogłosiła, że w 2020 roku z powodu samego kontaktu z alkoholem zmarło na świecie trzy miliony ludzi. Tyle samo, co w wyniku pandemii covid. Tyle że w przypadku epidemii świat zamknięto na amen, a z powodu alkoholu?”.

O alkoholu, a raczej o swoim trzeźwieniu i nowym życiu opowiada Mika Dunin w poruszającym tekście Krajobraz po. „Życie z alkoholem jest w gruncie rzeczy bardzo samotnym życiem. Paradoks, bo alkohol miał być przecież przepustką do świata łatwych przyjaźni i oczywistych towarzyskich sukcesów (…) Alkoholicy, prawdopodobnie wszyscy podatni na uzależnienia ludzie, mają ogromny deficyt bliskości. Potrzebują jej, ale nie są w stanie utrzymać. Nie potrafią budować zdrowych relacji. Niektórzy dlatego, że nikt ich tego nie nauczył” – wyznaje autorka. Zachęcam bardzo, by przeczytać ten do bólu szczery, prawdziwy, ale też pełen nadziei tekst.

Koniecznie też polecam artykuł doktor Darii Springer, która okiem lekarza patrzy na palaczy. Kiedyś palenie w biurach, na uczelniach, w urzędach i na ulicach było normą – dziś, na szczęście, już nie. Ale to nie znaczy, że papierosy zniknęły z naszego życia. Są i każdego dnia zbierają żniwo, a dr Daria Springer co jakiś czas staje oko w oko z pacjentem, któremu musi powiedzieć: „Ma pan/pani raka płuc”. Nie przestraszyły nas szokujące obrazki na pudełkach papierosów, nie pomogły kampanie społeczne – niektórzy sami ustawiają się w kolejce po ostateczną dramatyczną diagnozę. „Warto się przygotować do rzucenia palenia. Można to zrobić także ze względów religijnych w myśl przykazania: Nie zabijaj. A zaczynając walkę z nałogiem, przez ostatni tydzień wypalić nawet więcej papierosów niż zwykle, i się zatrzymać: w pierwszym dniu Wielkiego Postu, Adwentu czy nowego roku liturgicznego. Zdobądźmy się jako społeczeństwo na antytytoniową rewolucję” – apeluje dr Springer w swoim tekście  Ściana dymu. Może wakacje to dobry czas, by rzucić palenie?

Dział o uzależnieniach zamyka tekst ks. Piotra Kieniewicza MIC o moralnych aspektach stosowania używek. Czy z picia alkoholu, palenia papierosów i zażywania narkotyków trzeba się spowiadać?

Czy będzie tak, jak było?

Dwa lata temu (nr 2021/06 dział Czy Kościół w Polsce potrzebuje synodu?) przed rozpoczęciem Synodu o synodalności zwołanego przez papieża Franciszka pisaliśmy o tym, czy Kościół potrzebuje synodu i jakie możemy z nim wiązać nadzieje. W tym numerze wracamy do tematu i przyglądamy się temu, czy spotkania synodalne, a zwłaszcza wnioski, które z nich płyną, to tylko pobożne życzenia i płonne nadzieje świeckich na zmiany, czy może pierwszy krok ku temu, by było inaczej. To znaczy, że myśląc o Kościele nie będziemy mieli przed oczami tylko papieża, biskupów, księży i sióstr zakonnych, ale także nas – świeckich, bo Kościół to my wszyscy; każdy zgodnie ze swoim powołaniem. O tym rozmawiamy z teolożką Moniką Białkowską, a swoimi spostrzeżeniami na temat synodu dzieli się również ks. Artur Stopka.

Ciekawą perspektywę zaangażowania świeckich w Kościele przedstawia Anna Maria Kucała, pisząc o wiernych w Austrii. Czy umiemy sobie wyobrazić, że w Polsce świecka osoba prowadzi nabożeństwo, które wygląda prawie jak msza, tylko nie ma przeistoczenia? Czy do pomyślenia jest, by zarobki księży były publicznie znane, a biskup pisał osobiście list i zapraszał do siebie na rozmowę tych, którzy podjęli decyzję o apostazji? Warto czasem zobaczyć, jak jest u naszych nie tak dalekich sąsiadów, co nie znaczy, że we wszystkim trzeba ich naśladować. Dlatego polecam tekst zatytułowany Bez świeckich nie ma Kościoła.

25 lat Fundacji Gajusz

Chociaż wiele lat temu Majka Jeżowska śpiewała, że wszystkie dzieci nasze są, to życie pokazuje, że nie wszystkie dzieci są nasze, a niektórych nikt nie chce nawet pochować. I wtedy, na szczęście, pojawiają się niezwykli ludzie… To smutny tekst o śmiertelnie chorych dzieciach, które nie doczekają dorosłości. Ale mimo że jest smutny, to proszę, przeczytajcie go. Bo ta historia bardzo zmienia perspektywę i uczy, że w życiu ważne są te krótkie chwile, kiedy możemy dać komuś ogrom miłości. Zapas  na całe, krótkie życie.

To mój tekst zatytułowany Tu chodzi o miłość. Hospicjum dla dzieci. Pewnie poleją się łzy…

Rozmowa w drodze

Być może ktoś z Was w czasie wakacji wybierze się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Najczęściej kojarzymy ją z ojczyzną Jezusa, zwiedzaniem, wzruszeniami, możliwością bycia tam, gdzie był nasz Zbawiciel, chodzeniem tam, gdzie On chodził. Rzadziej myślimy o tym, że to kraj konfliktów, niepokoju i wojny, która toczy się od 75 lat. Opowiada o tym niezwykle interesująco Konstanty Gebert w rozmowie Erec Israel. Mały kraj, dwa narody.

Co więcej?

W tym numerze jak zwykle komentarze do czytań niedzielnych, felietony, od których (wiem o tym) niektórzy zaczynają lekturę miesięcznika i recenzje filmów i książki. A tym, którzy śledzą cykl o Świętej Teresie, polecam kolejny znakomity tekst Krzysztofa Popławskiego OP o bliskich Teresy Z rodzinnego albumu.

Ja stawiam kropkę i zaraz zabieram się za pakowanie plecaka. Ruszam na wakacje. Państwu też życzę dobrego wypoczynku. Zabierzcie miesięcznik ze sobą – numer sześćsetny, więc jak na tak dostojnego jubilata przystało trochę obszerniejszy – aż 160 stron do czytania! Zapewniam, że lektura wciąga i nie będziecie się nudzili.
Katarzyna Kolska