W drodze 2024, nr 04 (608)

Prawo i sumienie – to tytuł kwietniowego miesięcznika „W drodze”. W tym numerze m.in.: aborcja, in vitro, tabletka „dzień po”; czy bycie perfekcjonistą jest złe?; co się działo po zmartwychwstaniu?; czy istnieje „dobra modlitwa”? Nie przegap! Czytaj…

Prawo i sumienie

Choć zwykle jak ognia unikamy polityki, to w tym numerze polityki jest dużo. Bo tak się niestety stało, że trudne dyskusje dotyczące moralności, bioetyki, życia i śmierci stały się u nas dyskusjami politycznymi. Co jakiś czas wracają na pierwsze strony gazet i przynajmniej przez kilka dni lub tygodni stają się najważniejszymi tematami w mediach. Wciąż jednak daleko im do merytorycznej, spokojnej debaty, która niekoniecznie miałaby nas doprowadzić do kompromisu, ale przynajmniej pozwoliłaby wysłuchać racji drugiej strony. Podejmujemy to wyzwanie i w tym wydaniu mierzymy się z trzema trudnymi tematami.

Wybitna bioetyczka i filozofka, siostra profesor Barbara Chyrowicz SSPS pisze o in vitro i próbuje pokazać, jak bardzo trudno oddzielić racje serca i naturalne pragnienie, by mieć dzieci, od racji moralnych i etycznych. A może nie trzeba ich rozdzielać? „Jeśli każde dziecko jest darem, wobec każdego człowieka Bóg ma jakiś plan, każdy jest przezeń kochany i wyczekiwany, to jak zrozumieć, że metoda, dzięki której dziecko przyszło na świat, jest naganna, skoro efekt jej zastosowania stanowi niepodważalną wartość?” – czytamy w jej tekście zatytułowanym Dyskusja na przegranej pozycji.

W pierwszych tygodniach kwietnia przez sejm przetoczy się dyskusja na temat aborcji. Wciąż aktualny jest temat ewentualnego referendum, w którym mielibyśmy się wypowiedzieć, czy jesteśmy za czy przeciw aborcji, a jeśli za, to w jakich okolicznościach. Ale obok za i przeciw pojawia się jeszcze inne pytanie: Czy w ogóle powinno się odbyć referendum na  ten temat? „Czy można zrobić ranking zasad moralnych i czy jego efekt będzie wiążący dla tych, których zdanie jest w mniejszości? Jak w takim plebiscycie uniknąć wpływu osób, które swoje racje sprzedają w szczególnie atrakcyjny sposób? A może racja jest jedna: zasad moralnych się nie głosuje?” – pisze na łamach miesięcznika w tekście zatytułowanym (Bez)sens aborcyjnego referendum Błażej Kmieciak.

Ważą się też losy pigułki „dzień po” – czy dziewczęta, które skończyły piętnaście lat będą ją mogły kupić w aptece bez konsultacji z lekarzem i z rodzicami? „Osoby poniżej osiemnastego roku życia, czyli dzieci, nie mogą kupić alkoholu, papierosów, energetyków. Nie wolno im też korzystać z solariów” – zauważa Małgorzata Terlikowska w tekście Półprawdy i niedomówienia. I próbuje pokazać, jakie skutki może mieć dla nastoletniego organizmu tabletka hormonalna. Czy naprawdę sumienie nas nie gryzie?

Życie nieidealne

W tym numerze przyglądamy się też perfekcjonizmowi, a raczej należałoby napisać: perfekcjonistom, którzy coraz częściej lądują na kozetce u psychoterapeuty. Co złego jest w perfekcjonizmie i dlatego bywa tak bardzo męczący nie tylko dla perfekcjonisty, ale także dla jego bliskich i współpracowników? O tym rozmawiam z wyśmienitą psychoterapeutką Barbarą Smolińską.

A o niszczącym wiarę i relację z Panem Bogiem perfekcjonizmie religijnym pisze w niezwykle szczerym i poruszającym tekście Bo nie jestem lepszy jezuita Wojciech Ziółek SJ. Polecam!

Doświadczyć Boga

Teraz kilka słów o modlitwie, która wielu z nas sprawia codzienne kłopoty: nasza felietonistka siostra Benedykta Karolina Baumann OP pisze o tym, jak się modlić po komunii – to w tekście Tęsknota za Przyjacielem. Cyprian Klahs OP odpowiada na nieustannie powracające pytanie: Ile powinniśmy się codziennie modlić i czy bardziej owocna jest modlitwa własnymi słowami, wypowiadana w myślach, czy może lepiej odmawiać różaniec (Myślą czy mową), a Krzysztof Popławski OP w tekście Dobre wino Ducha tłumaczy, czym są owoce Ducha Świętego (nie mylić z darami).

Rozmowa w drodze

Skoro trwamy w wielkanocnej radości zmartwychwstania i możemy się cieszyć pustym grobem, to warto przeczytać otwierającą to wydanie naszego pisma rozmowę Włodzimierza Bogaczyka z dominikaninem Łukaszem Popko OP o tym, jak wyglądały pierwsze dni po zmartwychwstaniu, jak radzili sobie z tym, co się wydarzyło uczniowie Jezusa. „Tomasz mówi, że musi włożyć ręce do boku, a to pokazuje trudność wiary w zmartwychwstanie i proces wzrastania w wierze – możesz być apostołem i możesz mieć z tym problem – mówi dominikanin w rozmowie zatytułowanej Pierwsze dni Kościoła. To wręcz obowiązkowa poświąteczna lektura.