W drodze 2024, nr 09 (613)

Wyssaliśmy ją z mlekiem matki, czy dostaliśmy wtedy, gdy woda spływała nam po głowie? A może trzeba o nią błagać na kolanach, zasłużyć na nią? Skąd się bierze wiara? – o tym między innymi przeczytacie we wrześniowym numerze „W drodze”, który już na Was czeka. Aż 160 stron, a na nich naprawdę wyśmienite teksty!

Skąd się bierze wiara?

Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, to… – mówi Pan Jezus do apostołów i roztacza przed nimi wizję niezwykłych rzeczy, które mogliby zrobić, gdyby mieli taką wiarę. Co ciekawe, Pan Jezus mówi to do swoich uczniów w chwili, gdy proszą Go, by im tej wiary przymnożył. Jak to, wiara jak ziarnko gorczycy? Tylko tyle? Może się wydawać, że to prawie nic. Ale skąd wziąć to „tyle”, czyli skąd się bierze wiara? Na takie pytanie próbuje odpowiedzieć Paweł Krupa OP w intrygującej rozmowie z Tomaszem Maćkowiakiem. Tymczasem Krzysztof Pałys OP ostrzega: „Jeśli wiarę uważamy za pewną, to ją stracimy”. Czyli mamy, ale zaraz możemy jej nie mieć. A skoro tak, to co zrobić, żeby nie znikło to „tyle”? Słowa, którymi dzieli się dominikanin to nie czysta teoria, zgrabne zdania o tym, jak stać się strażnikiem własnej wiary. To świadectwo życia blisko Boga. Dopełnieniem tych myśli jest tekst Piotra Sikory, który pisze o potrzebie duchowości, o tęsknocie za ciszą i o tym, że same modlitwy, choćby najbardziej gorliwe, to za mało, by inni dostrzegli w nas uczniów Jezusa. Więc czego jeszcze nam potrzeba?

Ratowanie świata

Kiedy opowiada o tym, jak ratuje maleńki kawałek świata, to widać, jak bardzo jest w to zaangażowana. Ale nie należy do grona krzyczących aktywistek, nie trzyma w dłoni sztandaru z chwytliwym hasłem. Po prostu, nie oglądając się na innych, po cichu robi swoje, bo przestraszyła się, że któregoś dnia, na naszej planecie może zabraknąć jedzenia… Przeczytajcie koniecznie rozmowę, którą miałam przyjemność przeprowadzić z Beatą Porawską. Dla mnie to najciekawsza lekcja przyrody, na jakiej kiedykolwiek byłam.

Skoro mowa o ratowaniu świata, to trzeba sobie odważnie zadać pytanie: Czy nie jest już za późno? Do czego zaprowadziły nas nasza chciwość, bezmyślność, krótkowzroczność? I czy jest jeszcze szansa na powrót do raju? – na te pytania odpowiada Adam Błażowski, a franciszkanin Stanisław Jaromi OFMConv przypomina nauczanie Kościoła dotyczące ekologii i próbuje wytłumaczyć, co to znaczy, że mamy sobie czynić ziemię poddaną. Zapewniam, że wszystkie trzy teksty są interesujące nie tylko dla ekologów!

Kto dziś słucha Kościoła

Jeszcze nie tak dawno głos Kościoła był dla nas ważny – nie tylko głos „naszego” papieża Jana Pawła II, ale głos wielu hierarchów czy nawet episkopatu. W ostatnich latach sytuacja diametralnie się zmieniła – Kościoła nie chcemy już słuchać. Można odnieść wrażenie, że chcemy zamknąć Kościół w kościele. Ale czy potrafimy sobie wyobrazić świat, w którym głosu Kościoła w ogóle zabraknie? O tym Monika Białkowska rozmawia z ks. Robertem Woźniakiem.

Kilka miesięcy temu głośno było o decyzji prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego, który zadecydował o usunięciu krzyży i innych symboli religijnych z urzędów miejskich stolicy. Decyzja ta, co nietrudno było przewidzieć, wzbudziła wiele emocji. I choć prezydent już się z tego, o czym zdecydował, wycofał, to niestety, jak w starym dowcipie, niesmak pozostał. Pewnie jeszcze nieraz przyjdzie nam dyskutować o tym, czy krzyże powinny, czy nie powinny wisieć w różnych miejscach użyteczności publicznej. Sprawie się przyjrzał i refleksją na temat Urzędniczej kariery krzyża podzielił ks. Andrzej Draguła.

Tymczasem ks. Artur Stopka pisze o tym, co to jest nauka społeczna Kościoła, na ile jako chrześcijanie mamy obowiązek ją znać i dlaczego jej… nie znamy.  I z powodu tej nieznajomości ze zdziwieniem, a czasem nawet z oburzeniem się zastanawiamy, dlaczego Kościół nie zabiera głosu w jakiejś ważnej sprawie, choć już dawno zabrał głos i się wypowiedział. Ale czy Kościół powinien w ogóle się wypowiadać na tematy społeczne? Polecam bardzo ten tekst!

Rok Arcybiskupa Antoniego Baraniaka

Rok 2024 jest obchodzony między innymi jako Rok Arcybiskupa Antoniego Baraniaka – niezwykle skromnego człowieka, metropolity poznańskiego, który więziony i torturowany przez komunistów powtarzał sobie: „Baraniak, ty się nie możesz ześwinić”. I się nie ześwinił. Historię jego życia i służby Kościołowi przypomina na łamach „W drodze” Piotr Grzelczak.

Rozmowa w drodze

A na zakończenie polecam tekst, który otwiera wrześniowe wydanie miesięcznika. Jest to rozmowa o tym, jak sztuczna inteligencja wdziera się do naszego życia i jak zaczyna nad nim panować. Czy powinniśmy się tego obawiać, czy raczej zacierać ręce z radości? O tym, jak zawsze w fascynujący sposób, opowiada znany popularyzator nauki Tomasz Rożek w rozmowie z Ewą Skrabacz. Skazani na dryfowanie. Tajemnice sztucznej inteligencji – lektura obowiązkowa!

Co więcej?

W tym numerze oczywiście jak zawsze felietony (choć igrzyska olimpijskie już za nami, to nasi felietoniści wciąż są w olimpijskiej formie), recenzje filmów i książki oraz rozważania do niedzielnych czytań. 160 stron! Nie przegapcie! Kupcie „W drodze” i nie zapominajcie o tym, że jeśli zamówicie prenumeratę, każdy numer miesięcznika sam będzie pukał do Waszych drzwi!
Katarzyna Kolska