W drodze 2024, nr 11 (615)

Polecam najnowszy numer miesięcznika „W drodze”: o komunii, która ma nam dawać duchową siłę, o tym, czy da się oswoić śmierć i dlaczego tak trudno nam o niej rozmawiać, oraz o odradzaniu się z popiołów, czyli o paralimpijczykach, którzy pokazują, że można rozpocząć życie jeszcze raz.

Wszystkich bliskich

Zacznijmy listopadowo, zaduszkowo, czyli refleksyjnie. Od śmierci. Chociaż jest ona czymś oczywistym i naturalnym, chociaż jest częścią życia, to jednak boimy się o niej mówić, myśleć i rozmawiać. Zazwyczaj przychodzi za wcześnie, zawsze powoduje ból, czasem niewyobrażalny. Pozostawia pustkę. Czy śmierć da się oswoić, czy można się na nią przygotować i czy można najbliższych przygotować na to, że ukochana osoba odchodzi? O tym rozmawiamy z Anją Franczak, doulą, która towarzyszy umierającym oraz rodzinom po starcie bliskich. Wiem, wiem… łatwo się o tym pisze, ale gdy przychodzi ta chwila, to wszystkie mądrości zdają się na nic. Mimo wszystko warto przeczytać.

Jeśli chodzi o pamięć o naszych zmarłych, to jesteśmy w jakiś sposób narodem wyjątkowym. Pamiętamy o nich nie tylko od święta, raz w roku – pamiętamy codziennie. Wystarczy przejechać wieczorem obok jakiegoś cmentarza i zobaczyć, ile pali się zniczy. Skąd ten zwyczaj, czy to tylko podtrzymywanie tradycji, która bardzo nas wyróżnia na tle innych nacji? I dlaczego tak tłumnie chodzimy na groby – o tym pisze Agnieszka Kazibut.

Bierzcie i jedzcie

Dyskusje na temat Eucharystii zazwyczaj sprowadzają się do dwóch wątków: po pierwsze, dlaczego osoby rozwiedzione żyjące w powtórnych związkach nie mogą przystępować do sakramentu, oraz po drugie, czy komunię powinniśmy przyjmować wyłącznie do ust, czy możemy też na rękę. Kiedy osiem lat temu ukazała się adhortacja papieża Franciszka Amoris laetitia pojawiły się głosy, że papież zezwolił na komunię dla rozwodników, co nie było prawdą. Papież jedynie powiedział o potrzebie indywidualnego rozeznawania. I za tą myślą poszedł czeski biskup Tomáš Holub, który wystosował list do swoich wiernych, by spróbowali powrócić do Stołu Pańskiego. Co z tego wynikło i dlaczego jeden z kardynałów doniósł na biskupa do Watykanu? – przeczytajcie rozmowę Tomasza Maćkowiaka z biskupem Pilzna.

Biskup Holub mówi o tym, że Eucharystia powinna być pokarmem dla słabych a nie nagrodą dla prymusów. Czy tak wolno nam myśleć o Eucharystii? I czego uczy nas na ten temat Kościół? – zapytaliśmy o to teologa ks. Grzegorza Strzelczyka. Jaka jest odpowiedź?

Niektórzy zarzucają nam chrześcijański kanibalizm – no bo przecież przystępując do komunii przyjmujemy ciało i krew Chrystusa. Co więcej Jezus sam mówił, że kto spożywa Jego ciało i Jego krew, będzie żył na wieki. Jeśli słowa te traktujemy poważnie, to trudno nie zgodzić się z tymi, którzy wysuwają argument kanibalizmu. Ale… No właśnie. Jest to „ale”, o którym pisze w swoim tekście ks. Adam Świeżyński.

Wrócić do życia

Polecam też gorąco dwa teksty, które znalazły się w dziale zatytułowanym Wrócić do życia. Mogłoby się wydawać, że dla niektórych życie się skończyło, bo w tragicznym wypadku, stracili nogi, ręce, zostali sparaliżowani i teraz już tylko pozostaje im wózek inwalidzki i gapienie się w sufit. I nagle zjawia się ktoś, kto mówi: Możesz trenować siatkówkę, możesz rzucać oszczepem, możesz strzelać z łuku. No i się zaczyna nowe życie. O nieprawdopodobnej sile woli, jaką mają paralimpijczycy, oraz o tym, że niektórzy z nich widzą w tym, co się wydarzyło w ich życiu, palec Boży, opowiada znany komentator sportowy Michał Pol.

A o nowym życiu, którego muszą się nauczyć osoby po udarze, pisze Dorota Ronge-Juszczyk. I tu ważna uwaga: udar to nie jest choroba, która dotyka jedynie starsze osoby. Czasami i niestety coraz częściej jest to także choroba ludzi młodych!

Rozmowa w drodze

Co jakiś czas w mediach pojawia się sensacyjna wiadomość, że jakiś ksiądz popełnił samobójstwo. Jak to możliwe, że osoba duchowna targnęła się na swoje życie? – mówią z niesmakiem ci, którzy chcą widzieć w tym jedynie sensację. Nie zastanawiają się nad tym, co takiego wydarzyło się w życiu tego kapłana. Czy stracił wiarę, był chory, samotny, nie udźwignął ciążących na nim obowiązków i ludzkich problemów? W rozmowie z Małgorzatą Terlikowską próbuje to wytłumaczyć suicydolog ks. Jarosław Magierski, zaangażowany w duszpasterstwo i pomoc osobom w kryzysie samobójczym. To trudna, ale bardzo ważna rozmowa otwierająca listopadowy miesięcznik. Dlatego proszę jej nie ominąć.

I jeszcze…

Polecam też jak zwykle fantastyczne felietony, recenzje i rozważania do niedzielnych czytań. No i zachęcam, byście byli razem z nami w drodze.
Katarzyna Kolska