Dzieje duszy dla dzieci

Czy wierszowanym tekstem i ilustracjami da się dziecku opowiedzieć dzieje duszy św. Tereski na sześćdziesięciu stronach? Czy to możliwe, aby szczegóły biografii Teresy Martin, jej duchowy rozwój, wzloty, rozterki zmieścić na kilkudziesięciu stronach tak, aby zrozumieli je najmłodsi czytelnicy? A co z dystansem czasowym, różnicami kulturowymi i obyczajowymi? Czy współczesne dziecko doświadczające o wiele szybszego tempa życia, wielu niepokojów związanych z zalewem bodźców, z istnieniem wielu pytań bez odpowiedzi jest w stanie zidentyfikować się w pełni z główną bohaterką przekazu?

Oczywiście, że nie! Ale można za to spróbować zapoznać małego odbiorcę z Małą Tereską, można zachęcić do poszukiwania podobieństw: co z moich myśli, codzienności dziecięcego życia, co z moich rozmów z Panem Bogiem mogę znaleźć w życiu Małego Kwiatka? Można pokazać dziecku, że codzienne zmagania się z przekraczaniem „dużego” świata, dziecięce problemy są ważne, a przeżycia związane z podziwianiem natury, relacje z najbliższymi, odważne wkraczanie na własną ścieżkę mogą tak naprawdę pomóc każdemu w budowaniu przyjaźni z Jezusem. A On sam jest przy nas, towarzyszy nam – nie po to, aby przyłapać nas na niedbalstwie, czy aby wytknąć słabość, ale by życzliwie kibicować w drodze do Niego.

To przecież takie niewidoczne drobiazgi: nauka wchodzenia po wysokich schodach, spacer z ukochanym tatą, obserwacja piskląt w gnieździe, podejmowanie obowiązków wtedy, kiedy nie ma się na nie ochoty, bycie dzielnym w chorobie…, ale z drobiazgów składa się życie. A nikt chyba tak jak dziecko nie potrafi przeżywać życia na serio.

Dlatego na serio został potraktowany temat dziecięcych kłopotów Tereski Martin; dlatego na serio wraz z nią „na chwilę” zaglądamy na tę drugą stronę – nie można przecież małego odbiorcy zostawić przed furtką do Nieba z zapewnieniem, „że tam była już szczęśliwa”, bo mały czytelnik na zawsze zostałby na progu ze swoim niepokojem. Można więc w kilku obrazach tę rzeczywistość miłości „pokazać”: w spotkaniu ze zmarłymi bliskimi, w uścisku i przytuleniu, jakie od Jezusa otrzymała bohaterka. Co więcej: tam nie tylko my będziemy w pełni szczęśliwi: my jeszcze będziemy mogli to szczęście od Pana Boga przekazywać innym!

I chyba po to głównie powstała ta książeczka: aby odczarować strach przed niedoskonałością poprzez wskazówki, jak ufnie się z nich dźwigać wciąż na nowo. Po to jest ten tekst, aby zdjąć z dziecka lęk przed rzeczywistością, jaka czeka nas po śmierci: nie operując ogólnikowymi zdaniami kryjącymi tajemnicę, ale pokazując obrazy, które w tej szczęśliwej tajemnicy mają małego czytelnika rozsmakować.

A wierszowana forma? Ona może w tym pomóc! Wspólna głośna lektura z rodzicem czy ze starszym rodzeństwem sprzyja dokańczaniu wersów (zostało to sprawdzone!). Ilustracje inspirują do szukania ulubionych drobiazgów (kubeczek czy papcie z serduszkiem), zadawania i odnajdywania odpowiedzi (a dlaczego Tereska chciała pojechać windą do Nieba? A jak to jest z tymi płatkami róż sypanymi na nas przez Świętą Tereskę?). 

Święta Teresa z Lisieux swoim życiem odpowiedziała na najważniejsze pytania, jakie może sobie zadać człowiek. Jeśli podczas lektury tej książeczki choć jedno pytanie tego typu zostało zadane i podjęta została próba odpowiedzi na nie, jeśli „Dzieje duszy dla dzieci” przeczytane zostały w objęciach mamy czy taty, a ilustracje skłoniły do uważniejszego spojrzenia na swoje małe, ale ważne dziecięce życie i rozterki – to ta książeczka spełniła swoją rolę!