Święta Siostra Faustyna i Aniołowie

Święta Faustyna należy do grona wielkich mistyczek, a znana jest przede wszystkim jako głosicielka kultu Bożego Miłosierdzia. W swoim Dzienniczku Siostra Faustyna pozostawiła świadectwo niezwykle bogatego życia wewnętrznego i przeżyć mistycznych. Otrzymała ona zadanie pisania o sprawach, które przekraczają ludzki zasób słów, dotykają bowiem rzeczywistości, która dla zwykłego człowieka żyjącego na tym świecie trudna jest do wyrażenia. To, co dla zwykłego człowieka jest niezauważalne, niedostępne, dla św. Faustyny takim nie było, jakkolwiek niełatwym było zadanie pisania o świecie duchów.

Pierwsze zanotowane w Dzienniczku spotkanie z aniołem miało miejsce w sierpniu 1925 roku, krótko po wstąpieniu św. Faustyny do Zgromadzenia, ostatnie natomiast - prawdopodobnie w czerwcu 1938 roku. Wiemy jednak, że Faustyna Kowalska już od dzieciństwa miała widzenia aniołów: „chyba mnie tak anioł przebudza, żebym nie spała, żebym się modliła”.

Książka koncentruje naszą uwagę na określeniu tego, co dzięki Dzienniczkowi św. Faustyny możemy dowiedzieć się o aniołach, których ona widziała i słyszała. Lektura pism świętej odsłania świadectwa przejawów dobroczynnego wpływu aniołów na człowieka. Ukazuje zażyłość aniołów i świętych. Zarówno jedni, jak i drudzy mają łatwy przystęp do Boga, są blisko Jego tronu i oddają mu nieustanną cześć.

Na końcu książki zamieszczono krótkie kalendarium życia św. Faustyny oraz modlitwy do Miłosierdzia Bożego i do aniołów.

„Wtem usłyszałam te słowa: Córko Moja, z chwilą, kiedyś poszła do furty, postawiłem Cherubina nad bramą, aby jej strzegł, bądź spokojna. Kiedy przyszłam z rozmowy, którą miałam z Panem, ujrzałam obłoczek biały, a w nim Cherubina z rękoma złożonymi, spojrzenie jego jak błyskawica; poznałam jak ogień miłości Boga pali się w tym spojrzeniu...”

Dzienniczek 1271